Son en Breugel – We spreken Aafke (achternaam bij de redactie bekend) op een druilerige middag in oktober. Ze is wat overstuur. “Ik weet soms van voren niet dat ik van achter nog leef”, zegt ze. “Eerst wist ik niet wat ik moest doen met die brief. Maar ik heb een besluit genomen en mijn koffer gepakt. Ik weet niet wat me te wachten staat, maar ben ervan overtuigd dat het een groot avontuur zal worden. Er liggen daar zoveel herinneringen.”

Redactie: Marc van Beek

Heel emotioneel
“Ik wil niet alleen negatief zijn, ben gewoon wat emotioneel na die brief van Bob”, vertelt Aafke. “Er zijn echt wel mooie herinneringen, maar daar moet ik wel naar zoeken. Mijn hele leven is toen op zijn kop gezet. Ik ben er ziek van geworden en ben dat nog steeds, na al die jaren. Maar ik moet toch gaan. Ik wil hem zien. Kijken wat er van hem geworden is. En dat huis. Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat ik daar weer rondloop. Iedere steen roept een herinnering op. Ik twijfel. Moet ik mezelf dit wel aandoen? Maar als ik niet ga dan krijg ik spijt, dat weet ik zeker.”

Een gevulde koek en een taartje
We krijgen bericht van Doris (achternaam ook bij de redactie bekend). Ook zij heeft een brief van Bob gehad. “Het was eigenlijk meer een smeekbede”, vertelt ze. “Heel begrijpelijk ook, want wie kan mij nou vergeten? Elke man draait zich voor mij om, en soms ook een vrouw. Tuurlijk heb ik meteen een ticket geboekt. Ik wil wel eens zien wat er van hem geworden is. Mannen zijn af en toe wat sukkelig. Ze hebben niet in de gaten wat voor diamant ze in handen hebben. Waarom zou je met een gevulde koek genoegen nemen als je ook een lekker taartje kunt krijgen? Of hij de relatie verbroken heeft? Wat denk je zelf? Ik heb na hem veel fantastische relaties gehad, maar die lach van hem was wel bijzonder. Maar ik moet nu echt gaan, want de taxi komt me zo ophalen om me naar het vliegveld te rijden.”

Vreemd dat ik nu uitgenodigd word
Pem (achternaam bij de redactie bekend) meldt zich niet lang daarna ook. “Ik vond hem altijd charmant en innemend”, zegt ze. “Bob heeft mij nooit meer geschreven, dus ik vind het heel vreemd dat ik nu een brief van hem krijg. Ik heb een heerlijke tijd met hem gehad in dat vakantiehuisje, maar ik was nog erg jong. In mijn huidige relatie ben ik al jaren heel gelukkig. We hebben het goed samen. Waarom ik ga? Nieuwsgierigheid, ik denk dat dat het is. Bob kan je inpakken waar je bij staat, maar daar ben ik nu niet bang meer voor. Als jong meisje ben je daar toch meer bevattelijk voor hè. Nee, alleen nieuwsgierigheid, dat is het.”

Om meer duidelijkheid in dit verhaal te krijgen proberen we Bob te bellen, maar krijgen ene Jeanine aan de lijn. Die laat weinig los. Alleen dat ze een brief heeft, maar ook dat ze Bob heeft. We begrijpen niet goed wat ze bedoelt. “Ik heb een geheim”, zegt ze. Daarna wordt de verbinding verbroken. We kunnen dus niet achterhalen wat er precies aan de hand is en waarom al deze brieven zijn verstuurd. Er blijkt maar één oplossing te zijn:

De Vestzakkomedie speelt op 22, 23 en 24 november in het Vestzaktheater ‘Denk aan mij’.